Dwór w Gawrońcu

Dwór w Gawrońcu został wybudowany na przełomie XVIII i XIX w. Początkowo budynek był domem zarządcy gospodarującego dużym majątkiem. W 1923 r. ówcześni właściciele majątku rozbudowali budynek dworu. Nowa budowla powstała na starej. Dwór założono na planie prostokąta, z dobudowaną oficyną, tworzącą z dworem literę L. Budynek jest podpiwniczony, dwukondygnacyjny z częściowo mieszkalnym poddaszem. Dach budowli jest czterospadowy i trójspadowy, dwukalenicowy. Pokryty jest dachówką ceramiczną karpiówką. Na dachu dominują cztery wysokie kominy. W połaciach dachowych znajdują się duże wole oczy, doświetlające poddasze. Okna są prostokątne, dwuskrzydłowe. Drzwi główne do budynku umieszczone są w ryzalicie, zwieńczonym trójkątnym tympanonem. W elewacji ogrodowej znajduje się taras, z którego prowadzą schody do ogrodu. Kubatura obiektu wynosi 4 200 m³, a powierzchnia użytkowa 1100 m². Po II wojnie światowej budynek dworu przejęło Państwowe Gospodarstwo Rolne, które urządziło tu biura i mieszkania pracowników. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych, Budynek dworu można oglądać jedynie z zewnątrz.