Park dworski

Park pałacowy w Stanominie pochodzi z II połowy XIX w. Park jest częścią zespołu parkowo-pałacowego. Założono go w stylu naturalistycznym. Jego powierzchnia wynosi 17,55 ha.  Park powstał poprzez zaadaptowanie ciągnącego się po obu stronach drogi do Pychówka kompleksu leśnego o powierzchni 2 ha. Za pałacem, na terenie parku znajduje się polana i dwa stawy. W jego części zachodniej położony jest nieczynny cmentarz ewangelicki o powierzchni 0,25 ha. W parku występują buki czerwonolistne i dąb błotny, a w runie konwalia majowa, bluszcz, śnieżyczka przebiśnieg i przytulina wonna. Park jest dostępny dla zwiedzających, stanowi otoczenie dla pałacu wybudowanego w II połowie XIX w. Powierzchnia użytkowa pałacu wynosi 2900 m^2. Pałac jest bardzo dobrze zachowany, można go dziś podziwiać w całej okazałości. Zbudowany został na planie nieregularnym. Pałac składa się z korpusu w kształcie prostokąta, prostokątnej części zachodniej, okrągłej trzykondygnacyjnej wieży w narożniku północno-wschodnim i prostokątnej przybudówki od strony wschodniej. Jest to budowla dwukondygnacyjna. Poszczególne części pokryte są osobnymi dachami. Pałac posiada okna prostokątne i zamknięte łukiem pełnym. W korpusie pałacu na elewacji frontowej znajduje się ryzalit, w którym umieszczono wejście do pałacu. Budynek jest całkowicie podpiwniczony. Budowla posiada wnętrze dwutraktowe, trakty rozdziela korytarz.  Po wojnie w pałacu stacjonowały wojska radzieckie, później zarządzało nim Państwowe Gospodarstwo Rolne. W początkach lat 70-tych budynek przejęło Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej, które przeprowadziło w nim remont. Wówczas budynek zaadaptowano na potrzeby Zakładu Leczenia Odwykowego. Ośrodek jest jednym z lepiej działających tego typu miejsc w Polsce. Z uzależnienia leczyło się tu wiele znanych osób ze świata polskiej kultury i sztuki. Pałac ze względu na to, że znajduje się tu ośrodek zamknięty nie jest dostępny dla zwiedzających. Można go oglądać jedynie z zewnątrz.