Golcowe Bagno

Golcowe Bagno jest rezerwatem florystycznym chroniącym torfowiska przejściowe. Cel ochrony to zachowanie rzadkich, cennych ze względów naukowych i dydaktycznych i ginących gatunków flory zwłaszcza torfogennej. Rezerwat powołany został Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 26 listopada 1990 r. na obszarze o powierzchni 123,83 ha. Jest to jeden z największych powierzchniowo rezerwatów tego typu w Polsce. Stałe, zachodzące na tym obszarze, procesy torfotwórcze powodują m.in. systematyczny, coroczny przyrost złóż torfowych. Flora bagienna rezerwatu jako całość stanowi unikatowe zbiorowisko w skali kraju, a nawet Europy. W grupie występujących tu mchów torfowców spotkać można około 50% wszystkich gatunków żyjących w Polsce, w tym tak rzadkie jak: Sphagnum cuspidatum, Sphagnum fallax, Sphagnum fimbriatum, Sphagnum magellanicum, Sphagnum rubellum. Spotykane są tu również takie gatunki jak: turzyca bagienna, przygiełka biała i bagnica torfowa mająca tu właśnie najbogatsze stanowisko w pasie nadbałtyckim Polski. Ochronie ścisłej podlegają występujące w rezerwacie: bagnica torfowa, torfowiec szpiczastolistny, torfowiec frędzlowany, torfowiec magellański, torfowiec czerwonawy, rosiczka okrągłolistna, widłak goździsty, bagno zwyczajne, ochroną częściową objęte są zaś: torfowiec kończysty, bobrek trójlistkowy, płonnik pospolity, płonnik cienki, kruszyna pospolita. Jest to również siedlisko kilkudziesięciu chronionych gatunków płazów, gadów  i ptaków, wśród których są np.: żaba (moczarowa, jeziorkowa, trawna, wodna), ropucha szara, rzekotka drzewna, traszka zwyczajna, padalec zwyczajny, zaskroniec zwyczajny, żuraw, czapla, brodziec samotny, świerszczak. Jako rezerwat Golcowe Bagno nie jest udostępnione dla turystów, ale w jego pobliżu prowadzą dwa szlaki turystyczne: czerwony (Wałcz-Nadarzyce) oraz czarny (Iłowiec – Zdbice).