Megality

Cmentarzysko megalityczne w Borkowie pochodzi z okresu neolitu i ma około 5 tys. lat. Składa się z 3 prostokątnych grobowców bezkomorowych i jednego grobowca komorowego. W pobliżu znajduje się 5 kurhanów wzniesionych później – już w epoce brązu. Groby bezkomorowe są najstarsze i służyły za zbiorowe mogiły ludności należącej do kultury pucharów lejkowatych. Bardziej zaawansowany grób komorowy – dolmen składa się z 12 wrytych w ziemie głazów narzutowych przykrytych czterema ogromnymi blokami skalnymi. Początkowo mógł należeć do ważnej postaci w strukturze plemiennej. Kolejne pokolenia, czy nawet zupełnie nowe kultury wykorzystywały potem dolmeny do grzebania własnych zmarłych.

Niewiele wiadomo o budowniczych borkowskich megalitów. Z pewnością nie należeli do Praindoeuropejczyków, czyli przodków dzisiejszych mieszkańców Europy. Badacze wiążą ich raczej z euroafrykańską gałęzią rasy śródziemnomorskiej. Na pewno hodowali zwierzęta domowe i zajmowali się prymitywnym rolnictwem. Trudnili się także zbieractwem, łowiectwem i rybołówstwem. Opanowali wykonywanie narzędzi z krzemienia, kamienia, kości, rogu i drewna, a także tkactwo i zaawansowane garncarstwo. Odnalezione w Borkowie artefakty: 4 siekiery, grot oszczepu i gładzik z grobowca nr 4 oraz jedna siekiera krzemienna z grobowca nr 3 znajdują się w Muzeum w Koszalinie.

Borkowskie megality należą do jednych z najcenniejszych obiektów zabytkowych z okresu neolitu z terenu Polski. W miejscu tym brak parkingu. Najkorzystniej jest skorzystać z możliwości parkingowych przy głównej drodze i udać się pieszo od tej drogi w kierunku lasu do tego niezwykłego miejsca.