Park dworski

Park dworski w Borucinie był częścią zespołu parkowo-dworskiego. Obecnie dworu już nie ma, został rozebrany po 1945 r. Istniejący do dziś park założono w pod koniec I połowy XIX w. w stylu krajobrazowo-naturalistycznym. Powierzchnia parku wynosi 3,70 ha, w tym dwa stawy stanowią 0,40 ha. W kompozycji parku można wyróżnić: dziedziniec przed fasadą dawnego dworu, zadrzewienia otaczające dwór, dwa owalne stawy i sad. Od strony północno-wschodniej, północnej i zachodniej park otoczony był szpalerem grabowym i świerkowym. Dwór z parkiem łączyły ścieżki spacerowe. Istniejące w parku stawy znajdują się: jeden większy w zachodniej stronie założenia, drugi mniejszy na granicy parku i sadu, przy wzniesieniu morenowym. Drzewostan parku jest zróżnicowany gatunkowo i wiekowo. Znajdziemy tu m.in.: buki, lipy, kasztanowce, dęby. Stanowią one najstarszą część parku i znajdują się w otoczeniu dawnego dworu. Młodszy drzewostan dominuje w zachodniej i południowo-zachodniej części parku. Spotkać tu można: buki oraz świerki. Wśród krzewów dominują: bez czarny, jaśminowiec, jeżyna, leszczyna pospolita, lilak pospolity,  wierzba wiciowa. Od zachodu park grodzi szpaler grabowy, a od północy szpaler świerkowy. Park jest nieogrodzony, dostępny. Czytelne są również ciągi spacerowe.