Iński Park Krajobrazowy

Iński Park Krajobrazowy powstał w 1981 roku i zajmuje teren 17763 ha, a jego otulina to dodatkowe 26240 ha. 

Celem utworzenia tego parku było zachowanie w nienaruszonej formie krajobrazu polodowcowego wraz z całością walorów przyrodniczych występujących na tym terenie.

Wody stanowią ponad 8,5% całego obszaru parku co ukazuje wodną specyfikę obszaru. Łączna ilość jezior położnych w obrębie granic parku jest to aż 63, z czego 18 z nich cechuje się powierzchnią większą niż 5 ha. Największym jeziorem jest jezioro Ińsko, o charakterystycznej urozmaiconej linii brzegowej, osiągające w najgłębszym miejscu 42 m. Dodatkowo oznacza się ono czystą i krystalicznie czystą wodą, przez którą można dokładnie przyjrzeć się kamienistemu dnu. Kolejnymi jeziorami pod względem wielkości są: Krzemień i Stubnica. Istotny dla całego systemu wodnego terenu jest fakt, iż przez te 3 jeziora przepływa główna rzeka tego obszaru - Ina. Większość jezior całego pojezierza ma charakter przepływowy za sprawą rzek Iny i Regi. 

Teren parku jest bardzo zróżnicowany, liczne są tu wzgórza czy mniejsze wzniesienia, najczęściej okalające właśnie jeziora, co tworzy przepiękne rynny i doliny. Największą górą parku jest Głowacz o wysokości 180 m n.p.m. Krajobraz przypomina w jakimś stopniu górski, stąd coraz popularniejszą nazwą dla parku jest "Bieszczady Ińskie".

Ponad 50% obszaru stanowią lasy, głównie kwaśna buczyna oraz buczyna pomorska. Dużą część terenu zajmują tez tzw. pustacie, czyli tereny niezalesione, odznaczające się niską roślinnością. W całym parku można spotkać ponad 700 gatunków roślin naczyniowatych (1/3 wszystkich gatunków występujących w Polsce). Liczne są tu gatunki objęte ścisłą ochroną tj.: wawrzynek, paprotka zwyczajna, orlik pospolity, rosiczka okrągłolistna, storczyki oraz wiele innych. 

Iński Park Krajobrazowy to nie tylko piękne jeziora i rzadkie rośliny, to także bogaty świat fauny. Pierwszorzędna ze względu na wodne środowisko tego terenu są ryby. W czołówce występują sieja i sielawa. W takich warunkach odnajdują się doskonale też ssaki, płazy i gady, których długi szereg również znajduje się pod ścisłą ochroną. W zalesionych częściach parku królują ptaki, które to w konarach drzew umieszczają swoje gniazda. Liczy się, że występuje ich ok. 142 gatunki na tym terenie. 

Na terenie parku znajduje się 5 rezerwatów przyrodniczych: Kamienna Buczyna, Wyspa Sołtyski, Głowacz, Krzemieńskie Źródliska, Bórbagno Miałka. Każdy z tych rezerwatów ma swój indywidualny plan ochronny i rozwojowy, oraz wyznaczone ścieżki edukacyjno-rekreacyjne. Ponadto w obrębie parku istnieją tzw. użytki ekologiczne oraz zespół przyrodniczo - krajobrazowy "Ostrowiec".

Teren Ińskiego Parku Krajobrazowego jest dostępny dla turystów, z wyłączeniem właśnie części, gdzie wstęp jest ograniczony bądź bezwzględnie zabroniony - jak na terenach rezerwatów. 

Na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego wyznaczonych jest kilkanaście szklaków i ścieżek turystycznych o różnej trudności przebycia, o zróżnicowanej długości i formie ich przebycia. Najpopularniejszymi szlakami turystycznymi są:

• Czerwony Szlak Turystyczny im. Hetmana Stefana Czarnieckiego
• Niebieski Szlak Pojezierza Ińskiego
• Zielony Szlak Wzniesień Moren Czołowych
• Czarny Szlak - Szlak na Głowacz

Ponadto można odbywać wycieczki rowerem oraz konno także na wyznaczonych do tego ścieżkach.