Kościół p.w. Imienia Maryi

Obecna świątynia pochodzi z 1839 roku i została wybudowana na miejscu wcześniejszej, prawdopodobnie kamiennej budowli. Jeszcze w 1831 roku król Fryderyk Wilhelm III zgodził się na przekazanie ze swojej kasy 100 talarów na rozbudowę pięknej wieży kościelnej. 6 września 1834 roku kościół stanął w płomieniach od uderzenia pioruna, dokładnie w dniu, w którym król Fryderyk Wilhelm III przejeżdżał przez Woliczno udając się do Królewca. Dzięki temu wyjątkowemu zbiegowi okoliczności kasa kościelna otrzymała od władcy 125 talarów na odbudowę kościoła, który został poświęcony 17 listopada 1839 roku. Z tej okazji odlano także dzwon, który jeszcze do 1995 roku znajdował się w przykościelnej dzwonnicy. Niewielką świątynię zbudowano w drewnianej konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem ceglanym. W 1891 roku dokonano naprawy więźby dachowej, a po drugiej wojnie światowej częściowo przemurowano fasady, rozebrano dwa szkieletowe aneksy, wymieniono stolarkę drzwi głównych oraz przebudowano wnętrze. Architektura kościoła silnie nawiązuje do miejscowego budownictwa gospodarczego, a jego konstrukcja, bryła i kompozycja elewacji nie znajdują odpowiedników w architekturze sakralnej Pomorza Zachodniego. Widoczny z dala kościół w ogóle nie przypomina kościoła - jest on bardziej podobny do pawilonu ogrodowego lub większej altany. Gdy jednak podejdzie się bliżej dojrzeć można krzyż, który ukazuje prawdziwą funkcję tego obiektu, tj. domu w ogrodzie Bożym, gdyż do kościoła przylega zadrzewiony cmentarz ewangelicki, na którym zachowały się pojedyncze nagrobki. Niedawno wokół kościoła odrestaurowano grób patronów kościoła Oskara von Borcke oraz jego małżonki Marie von Borcke. Obok ustawiono symboliczny nagrobek syna Oskara - Adriana von Borcke, który po śmierci ojca przejął majątek i rozwinął gospodarstwo rybackie, gorzelnię i elektrownię. We wnętrzu kościoła zachowało się jedynie kilka elementów historycznego wyposażenia, m.in. empora organowa i fisharmonia. W kościele znajduje się także wykonany na początku XX wieku i znajdujący się pierwotnie w drawskiej farze ołtarz drewniany w formie tryptyku, przedstawiający sceny z życia Matki Boskiej.