Park dworski

Pierwsze wzmianki dotyczące wsi pojawiły się w 1248 roku. Wieś należała do rodzin rycerskich, m.in. do rodu von Wobeser, dzięki którym pod koniec XVIII wieku założono w Bielinie dwór i park dworski.

Park krajobrazowy został założony w drugiej połowie XVIII wieku na terenie obejmującym 10 ha. Część południowa parku ma charakter leśny, odnajdziemy w nim okazały drzewostan. Obecnie fragmentów dawnego parku należy doszukiwać się pomiędzy wybiegami dla koni, które zostały tu założone w momencie, gdy w dworze utworzono stadninę koni.

Warto jednak zwiedzić pozostałości parku, gdyż na jego terenie zachował się ciekawy drzewostan. Wśród pozostałych drzew odnajdziemy m.in. cypryśnika błotnego. Pień tego drzewa często przypomina żywotnik. Wokół cypryśnika możemy dostrzec wystające ponad grunt korzenie. Są to korzenie oddechowe, tzw. pneumatofory, które są typowe dla tego gatunku drzew rosnących w cieplejszych klimatach na bagnistym obszarze. Cypryśnik błotny jest w stanie wystawić swoje korzenie nawet na wysokość przekraczającą metr. Cypryśniki w Bielinie swoje korzenie wprawdzie wystawiają na wysokość zaledwie kilku centymetrów, ale i tak są ciekawym okazem, godnym obejrzenia. Takie drzewa rzadko są bowiem spotykane nawet w ogrodach dendrologicznych na terenie kraju.

Park krajoznawczy w Bielinie jest ogólnodostępny. Na listę zabytków został wpisany w grudniu 1980 roku.