Ruiny kaplicy cmentarnej

Kaplica cmentarna powstała w 1852 roku, a świadczy o tym data umieszczona na klińcu – zworniku otworu drzwiowego. Datę tą  potwierdza także neogotycka architektura obiektu z ceglanymi detalami. Budowę kaplicy należy łączyć z założeniem nowego cmentarza wiejskiego. Forma architektoniczna wskazuje, że mogło to być mauzoleum. Architekci i budowniczy kaplicy pozostają nieznani.

Jest to budynek murowany, z cegły ceramicznej, parterowy, bez dachu. Kompozycja elewacji jest regularna, zaakcentowana narożnymi filarami i okulusami. Wysokość całkowita wynosi 6 m. Prawdopodobnie pod kaplicą znajduje się krypta z wejściem od zewnątrz, obecnie niedostępna.

Elewacje zachowały pierwotną kompozycję oraz wystrój. Wszystkie elewacje opięte są przynarożnymi filarami o ośmiobocznym przekroju. Kolorystyka elewacji jest jednorodna. Elewacja kaplicy ma fakturę muru ceglanego. Elementem poziomego podziału elewacji jest zestopniowany gzyms wieńczący, wykonany z nadwieszonych warstw cegieł. Elewacja frontowa, skierowana na południowy-zachód, jest zaakcentowana ostrołukowym otworem drzwiowym. Otwór drzwiowy zwieńczony jest kamiennym zwornikiem z datą „1852”. Powyżej naproża umieszczona jest metalowa tablica z inskrypcją z Apokalipsy św. Jana, która brzmi: „Oto przybytek Boga z ludźmi”. Na ścianach wewnętrznych kaplicy widoczne są fragmenty malatury o geometrycznych wzorach i stonowanej kolorystyce.

Kaplica znajduje się w stanie ruiny, jednak jest to element waloryzujący krajobraz wsi Pomień.