Park dworski

W północnej części wsi odnajdziemy zajmujący powierzchnię ponad siedmiu hektarów, park krajobrazowy. Obiekt został założony na początku XIX wieku – na to wskazują najstarsze drzewa. Założenie zajmuje zbocza wyniesienia morenowego na wschodnim i prawym brzegu rzeki. Od północnej strony park graniczy z kościołem i cmentarzem.

Pod koniec XIX wieku na polanie parkowej wzniesiono neobarokowy pałac. Na początku XX wieku wybudowano nowe budynki gospodarcze, które istnieją do dziś. Pałac został rozebrany na początku lat 90. XX wieku.

W centralnej części znajduje się wspomniana wyżej polana, drzewa liściaste luźno zasadzone występują w zachodniej części parku i w pobliżu wzgórza parkowego. Kompozycja parku uzupełniona jest przez źródełko. Park nie posiada wewnętrznych alejek i ścieżek spacerowych zachowanych z czasów świetności.

Na terenie parku odnajdziemy takie gatunki jak jedlica Douglasa, świerk pospolity, żywotnik olbrzymi, jesion wyniosły, jabłoń, dąb szypułkowy, buk pospolity, klon polny, śliwa, lipa szerokolistna, wierzba krucha, wiśnia ptasia, leszczyna pospolita, porzeczka alpejska, jeżyna fałdowana i jasnota biała. Część drzew wyrosła w skutek samosiewu. Na terenie parku odnajdziemy okazy pomnikowe, m.in. dąb o obwodzie pnia ponad 4 metrów, lipę o obwodzie pnia 3 metrów i kasztanowiec o obwodzie 3,5 metra. Zachowało się ok. 80% starodrzewia.

Park krajobrazowy w Raduniu został wpisany na wojewódzką listę zabytków w grudniu 2003 roku.