Park dworski

Krajnik Górny jest dużą wsią położoną na wysokim wzniesieniu nadodrzańskim. W miejscowości odnajdziemy kamienno-ceglany kościół wybudowany w XV wieku i popałacowy park.

Park znajduje się północno-zachodniej części wsi i rozciąga się na 5 ha powierzchni. Obiekt jest założony na planie prostokąta, główne wejście do niego znajduje się od strony wsi – jest to brukowana droga.

Założenie jest podzielone na dwie równe części przez aleję grabową o szerokości czterech metrów. W parku są dwie osie kompozycyjne – wspomniana aleja grabowa i polana widokowa na dolinę Odry. Do jednej ze ścian parku przylegał pałac, który nie przetrwał do naszych czasów, zachowały się jedynie fragmenty piwnic. W północno-wschodniej części założenia jako integralna część znajduje się sad.

Kompozycja parku jest czytelna i dobrze zaplanowana dzięki doborowi roślinności. Na terenie parku dworskiego odnajdziemy m.in. dęby szypułkowe, bezszypułkowe, kasztany jadalne, jesiony amerykańskie, kasztanowce zwyczajne, buki pospolite, platany klonolistne, lilaki himalajskie, bluszcz pospolity, bez czarny i jaśminowiec.

Park jako całość nie został zagospodarowany, jest nieco zaniedbany. XVIII-wieczny park dworski został wpisany na wojewódzką listę zabytków w lutym 1959 roku.