Pałac

W XIII wieku wieś Renice po raz pierwszy została wymieniona w źródłach, jako własność książąt pomorskich. Od 1273 roku przeszła pod panowanie Brandenburgii. W kolejnych wiekach folwark, jak wiele podobnych rozwijał się, często zmieniając właścicieli. W 1905 roku nabył go Hugo Oppenheim, berliński bankier i tajny radca handlowy. Istniejący dwór został przebudowany na pałac przez popularnego wówczas bawarskiego architekta Emanuela von Seidla. Po dojściu do władzy Hitlera Oppenheimowie zdecydowali się sprzedać majątek towarzystwu parcelacyjnemu "Eigene Scholle", a następnie wyemigrowali do USA. W pałacu ulokowano ośrodek Hitlerjugend. Podczas II wojny światowej umieszczono w nim szpital. Do 1949 roku majątek był rozgrabiany, a pałac niszczał. Potem stał się siedzibą Zakładu Wychowawczo - Zapobiegawczego, który pod nazwą Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy funkcjonuje do dzisiaj.

Pałac został zbudowany na planie nieregularnego wieloboku. Jest to dwukondygnacyjna budowla z wysokim podpiwniczeniem oraz użytkowym poddaszem. Charakterystycznym elementem jest heksagonalna wieża z balkonem nad pierwszym piętrem.

Zachowany zespół pałacowy uzupełniają: park, w którym rosną tuje i dęby piramidalne oraz wieża ciśnień z XIX wieku.

Ze względu na funkcjonowanie ośrodka możliwość zwiedzania pałacu jest ograniczona.