Park zdrojowy

Dawny zespół uzdrowiskowy znajduje się po wschodniej stronie układu staromiejskiego, zaraz poza obwarowaniami miejskimi. We wschodniej części znajdują się zabudowania, zaś w zachodniej części odnajdziemy przylegający do domu zdrojowego park krajobrazowy. Dawny dom zdrojowy został założony na przełomie XIX i XX wieku jako zakład leczniczo-kąpielowy, wykorzystujące złoża borowinowe.

Park zdrojowy został założony na przestrzeni 1,4 ha. Główna część – znajdująca się najbliżej dawnego domu zdrojowego, posiada zachowaną strukturę z kolistym podjazdem, dalsza ma charakter krajobrazowy. Założenie znajduje się na stosunkowo płaskim terenie, nad linią brzegową pobliskiego jeziora. W 2000 roku ścieżki parku zostały wyłożone polbrukiem.

Na terenie dawnego parku zdrojowego odnajdziemy m.in. takie gatunki drzew jak lipa szerokolistna, klon zwyczajny, robinia akacjowa, topola kanadyjska, jarząb pospolity, wierzba biała, olcha czarna, wiąz szypułkowy, lipa holenderska, dąb szypułkowy, magnolia pośrednia i jesion wyniosły. Obwód niektórych drzew wynosi ponad 400 cm (np. wierzba biała), jest tu kilka okazów z obwodem pnia powyżej 300 cm (np. dąb szypułkowy) i kilka z obwodem powyżej 200 cm (np. olcha czarna).

Obecnie w dawnym domu zdrojowym mieści się dom pomocy społecznej, z dawnego parku zdrojowego korzystają pensjonariusze DPS. Dawny park zdrojowy został wpisany na wojewódzką listę zabytków w styczniu 2003 roku.